🔖 จำลองแบบพระคริสต์ ฉบับเพื่อนๆ ... ภาค 1

💘 บทที่ 21
การเป็นทุกข์ถึงบาป

.
🌿 (1) ถ้าท่านปรารถนาจะก้าวหน้าในคุณธรรม ท่านต้องเจริญชีวิตด้วยความยำเกรงองค์พระผู้เป็นเจ้า

อย่าแสวงหาอิสรภาพให้มากเกินไป จงระมัดระวังความรู้สึกของท่าน อย่าปล่อยตัวให้ตกอยู่ในความยินดีที่ไม่สมควร

ความรู้สึกเป็นทุกข์ถึงบาป ... เปิดประตูสู่พระหรรษทานมากมาย ซึ่งจะชำระล้างความไม่ดีไม่งามทั้งหลาย

เป็นเรื่องแปลก คนที่หมั่นพิจารณา และรำพึงถึงสภาพการเป็นผู้ถูกเนรเทศ และอันตรายต่างๆที่มีต่อวิญญาณ เขาจะเจริญชีวิตในสันติสุข

.
🌿 (2) คนที่ไม่ทุกข์ไม่ร้อน ไม่เอาใจใส่ในข้อบกพร่องของตนเอง ไม่รู้สึกเป็นทุกข์ถึงบาปของเขาอย่างจริงใจ เขาจะหลงอยู่ในความว่างเปล่าของเสียงหัวเราะ ในเวลาที่เขาควรจะร่ำไห้เสียใจ

อิสรภาพที่แท้จริง และความชื่นชมยินดีที่ทรงคุณค่า จะพบได้ในมโนธรรมที่ดีและยำเกรงองค์พระผู้เป็นเจ้าเท่านั้น

เป็นบุญของผู้ที่สามารถปล่อยวางความกังวลใจทั้งหลาย และตระหนักรู้ถึงบาปของตนอย่างแท้จริง

เป็นบุญของผู้ที่สามารถปล่อยวางสิ่งต่างๆที่ทำให้มโนธรรมของตนเองมัวหมองและวุ่นวาย

จงกล้าที่จะต่อสู้เพื่อสร้างนิสัยใหม่ และแก้ไขนิสัยเก่า

ถ้าท่านรู้จักปล่อยผู้อื่นให้เป็นอิสระในสิ่งที่เขาทำ พวกเขาก็ยินดีที่จะปล่อยท่านให้เป็นอิสระในสิ่งที่ท่านทำเช่นเดียวกัน

.
🌿 (3) อย่าวุ่นวายเรื่องของผู้อื่น หรือก้าวก่ายหน้าที่ของผู้มีอำนาจ

จงสำรวจตนเองเป็นอันดับแรก และเตือนตนเอง ก่อนที่จะตักเตือนเพื่อนรักของท่าน

อย่าเสียใจ ถ้าท่านไม่เป็นที่ชื่นชมของผู้อื่น

จงระลึกเถิดว่า เรื่องสำคัญที่สุด คือการดำเนินชีวิตที่ดี การดำเนินชีวิตอย่างระมัดระวังในการเป็นผู้รับใช้ขององค์พระผู้เป็นเจ้าและเจริญชีวิตอยู่ในศีล ในธรรม

เป็นเรื่องที่ดีกว่าและปลอดภัยกว่าถ้าเราไม่ได้รับความบรรเทาใจในชีวิตนี้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งในเรื่องความสะดวกสบายฝ่ายร่างกาย

หากไม่ได้รับความบรรเทาใจจากองค์ พระผู้เป็นเจ้า หรือไม่ค่อยได้รับความบรรเทาใจจากพระองค์ นั่นเป็นความผิดของเรา เพราะเราไม่ได้เป็นทุกข์ถึงบาปของเราจากหัวใจอย่างแท้จริง แต่กลับไปแสวงหาความบรรเทาใจจากภายนอก

.
🌿 (4) ถ้าปรารถนาจะได้รับการปลอบโยนจากองค์พระผู้เป็นเจ้า ต้องสำนึกถึงความผิดของตนอย่างแท้จริงและยอมรับด้วยความจริงใจว่าตนนั้นสมควรได้รับโทษ

ถ้ามนุษย์ได้สำนึกผิดอย่างแท้จริง เขาจะพบว่า โลกนี้ไม่มีอะไรน่าชื่นชมยินดี แต่กลับน่าเบื่อหน่ายสำหรับเขา

คนชอบธรรม จะพบกับเหตุการณ์ที่ทำให้เขาต้องเป็นทุกข์ถึงบาปอยู่เสมอๆ ไม่ว่าจะเป็นเรื่องเกี่ยวกับตนเอง หรือของผู้อื่นที่เขารู้จัก

เขาจะพบว่า ไม่มีใครที่ไม่มีบาป และยิ่งพิจารณาอย่างละเอียด เขาก็จะยิ่งเป็นทุกข์ถึงบาปมากขึ้น

การตกอยู่ในบาป และหมกมุ่นในพยศชั่วต่างๆ ทำให้เราไม่สามารถรำพึงถึงสวรรค์ สำนึกผิด และเป็นทุกข์ถึงบาปได้อย่างแท้จริง

.
🌿 (5) การรำพึงถึงความตายที่จะมาถึงเมื่อไรก็ได้ในเวลาอันใกล้นี้ จะช่วยเราให้พยายามปรับปรุงและแก้ไขตนเองอย่างจริงจัง

ความหวังว่าจะมีชีวิตยืนยาว หรือพยายามรักษาชีวิตให้ยืนยาวได้นั้น ไม่ได้ช่วยเราให้พยายามปรับปรุงชีวิตภายในของตนเองให้ดีขึ้น

การคิดถึงอนาคตที่อาจต้องไปอยู่ในนรก หรือในไฟชำระ จะช่วยเราให้ยินดีรับความยากลำบาก และความทุกข์ทรมานบ้าง และยินดีที่จะปล่อยวาง - ละ - เลิกกิเลสตัณหาของตน

แต่จนกระทั่งบัดนี้ ความคิดเหล่านั้นยังไม่เข้ามาในหัวใจเลย เรายังรักความพึงพอใจต่างๆ และทำให้เราเฉื่อยชาและไม่สนใจความน่าเวทนาของตนเอง

.
🌿 (6) จิตวิญญาณที่ไม่มีชีวิต ทำให้ร่างกายที่น่าเวทนาส่งเสียงเรียกหาความสะดวกสบาย และความสุขฝ่ายเนื้อหนังอย่างไม่รู้จักจบสิ้น

จงวอนขอองค์พระผู้เป็นเจ้าด้วยใจสุภาพ ขอพระองค์ประทานพระจิตแห่งความเป็นทุกข์ถึงบาปแก่ท่าน เหมือนดั่งคำวอนขอของประกาศกที่ว่า

“ข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้า โปรดเลี้ยงลูกให้อิ่มหนำ ด้วยอาหารแห่งความโศกเศร้า และดับความกระหายของลูก ด้วยน้ำตาเถิด พระเจ้าข้า” 🍀

🌷 ติดตามได้ที่ www.voicewithyou.com 🌷
***
https://www.youtube.com/watch?v=LAJPN6nssa0
***